Ís er een verschil tussen aanvaarden en accepteren ? En wat is dat dan?
Tja, dat vind ik best een Goeie Vraag 🙂 Er zit namelijk voor mij, tussen deze twee woorden, die in het woordenboek hetzelfde lijken te betekenen, een subtiel verschil. Maar ik kon niet zo goed voor mijzelf verwoorden waar dat verschil dan in zat. En wat doe je dan? Dan ga je naar ….
(de)Bron 😉 : Wat is het verschil tussen aanvaarden en accepteren? – Startpagina GoeieVraag
De daar gegeven antwoorden, waren het voor mij ‘net niet’. Wél hebben zij mij geholpen om het juiste antwoord ván mijzelf áán mijzelf te geven. Maar nu nog proberen om het begrijpbaar te maken 😉 Nou… hier komt mijn poging:
Accepteren is áánnemen wat mij, hetzij in woorden, daden of materie, aangeboden wordt en weten dat ik altijd een keuze heb om daar JA of NEE tegen te zeggen.
Accepteren/Aannemen of Niet Accepteren/Weigeren vind ik een actieve handeling/houding.
Bijvoorbeeld: Ik krijg een uitnodiging voor een evenement. Men heeft een kaartje voor mij als ik wil.
Als ik daar blij mee ben, accepteer ik die met: “JA graag!” Als ik daar niet blij mee ben, weiger ik (als ik durf) met: “NEE, dank je!” Dit, omdat ik niet naar dat evenement wil, of omdat ik dat niet kán.
“Ja graag!” zeggen terwijl ik geen zin heb, maar dat niet durf te zeggen, daar doe ik mijzelf en die ander geen plezier mee. Er is dan ook geen sprake van ‘ware’ acceptatie, want ik hebt iets aangenomen met weerstand oftewel tegenzin.
Maar gelukkig kan en mag ik op alle beslissingen terugkomen. Jaja 😉 Zelfs op mijn eerste welgemeende JA !
Ik kan bijvoorbeeld zeggen: “Sorry, ik heb je uitnodiging wel geaccepteerd, maar er is iets anders tussen gekomen.” Of bij mijn niet-zo-welgemeende ‘Ja’ : “Sorry, ik heb me bedacht , ik heb er geen zin maar wilde eigenlijk niemand teleurstellen. Geef mijn kaartje maar aan iemand die wel graag wil.”
Of in het laatste geval: “Sorry, ik heb je uitnodiging niet geaccepteerd, maar achteraf gezien wil/kan ik toch meekomen.”
Als dan blijkt dat mijn kaartje al aan iemand anders is gegeven en er geen nieuw kaartje te verkrijgen is, kun je je natuurlijk voorstellen dat ik nu teleurgesteld ben en spijt heb van mijn eerdere beslissing om de uitnodiging niet te accepteren.
Nu zal ik moeten gaan aanvaarden dat ik niet meer mee kan gaan. Er valt niets meer te aan te nemen of te weigeren. Er is in deze situatie, niets meer wat nog kan veranderen óf het ’toeval’ zou daar voor moeten zorgen.
Aanvaarden vind ik een passieve handeling/houding. Ik laat dan iets ‘over mij heen ‘ komen wat gebeurt en ik berust daar dan ‘zacht’ in. Zonder weerstand.
Het houdt in dat ik erken dat ‘datgene wat is’ , op geen enkele manier te veranderen, aan te nemen of te weigeren valt . Het IS WAT het IS.
‘WAT IS’ dan bijvoorbeeld nog meer? Nou…wat denk je van : ‘Het Weer’? 😉