Heb je dat wel eens meegemaakt?
Een goede vriend(in) vertelt je hoe hij/zij zichzelf en zijn/haar leven momenteel ervaart en jij kijkt hem/haar met grote ogen aan omdat jij een totaal andere beleving van hem/haar en zijn/haar situatie hebt.
Bijvoorbeeld:
- De alleenstaande moeder die steeds twijfelt of ze ergens haar kinderen niet tekort doet en daar verschrikkelijk verdrietig over is, terwijl jij bijvoorbeeld ziet hoe zij alle moeite doet om trouw elke week al haar kinderen naar hun sport te brengen en actief betrokken is met hun scholen en ook ziet hoe gelukkig de kinderen over het algemeen zijn.
- De zelfstandige ondernemer die zijn best doet om zijn bedrijf te runnen maar uiteindelijk twijfelt of hetgeen hij doet wel nut heeft, of hij wel goed genoeg is in wat hij doet en zich ontzettend hopeloos voelt omdat het even tegenzit, terwijl jij ziet hoeveel mensen er door hem geholpen zijn en hoe zijn vaste klanten blij zijn met hem om wie hij is en wat hij doet en dus steeds trouw weer bij hem terugkomen.
Wat is nu(de) waarheid? Is hun situatie ‘waar’ of is wat jij ‘ziet’ waar? Bestaat er zoiets als een absolute waarheid?
Argumenten zijn, dat alles wat ‘wetenschappelijk’ bewezen is, waar pas waar is. Maar de wetenschap komt steeds meer achter ‘feiten’ die geen feiten meer zijn. Het blijkt dus dat wetenschap ‘waar’ is, totdat er een nieuwe ‘wetenschap’ opduikt. Voor lange tijd dacht men bijvoorbeeld dat de Cel het kleinste element in het lichaam was. Nu weet men wel beter.
Hoe geavanceerd de hedendaagse technologieën ook zijn, je kunt alleen maar iets zien vanuit je eigen ogen en je eigen onderscheidings- en acceptatie-vermogen.
De lucht is alleen maar blauw voor degenen die weten wat blauw is en die accepteren dat de kleur die ze zien, ‘blauw’ is. Bovendien is de lucht alleen maar blauw vanaf de Aarde gezien. Vanaf de ruimte gezien, zie je alleen maar de Aarde.
En wat als het persoonlijke belevenissen betreft . Wat iemand gelooft/beleeft is ook ‘waar’, totdat hij/zij er niet meer in gelooft ,het niet meer zo beleeft, niet meer ‘zo’ ziet. Wat er daarvoor in de plaats komt, wordt de nieuwe waarheid.
Als de alleenstaande moeder zelf inziet dat ze hoe dan ook, haar best doet en dus daarmee haar gedachten over haarzelf en haar situatie verandert, dan verandert ook haar gevoel. Ook zo bij de zelfstandige ondernemer. Als hij zijn gedachten (aandacht) stuurt naar de mensen die wel profijt hebben van zijn zaak en weer denkt aan de reden waarom hij doet wat hij doet en waarom hij daar zo blij van wordt, zal ook zijn gevoel mee veranderen.
Je gedachten bepalen je gevoel ! En daarmee bepalen ze ook jouw ‘waarheid’. En dus ook wat je gelooft. En geloof is niets meer of minder dan een zich steeds herhalende… gedachte!
Probeer jezelf maar eens verdrietig te voelen door aan iets te denken waar je blij van wordt. Dat is net zo lastig als je blij voelen als je aan iets verdrietigs denkt.
De manier waarop iemand iets beziet, oftewel de gedachten die iemand erover heeft, bepalen hoe die gebeurtenissen ervaren worden, dus hoe men zich in verhouding tot die gebeurtenissen voelt, dat maakt hoe ‘waar’ iets daardoor wordt.
Wat voor mij ‘waar’ is gebleken , is bijvoorbeeld dat datgene waar je je aandacht (focus) op richt, verandert, zodra je je gedachten (mening-oordeel) over datgene waar je je aandacht op richt verandert.
Met andere woorden: Wat je gelooft is waar, totdat je er niet meer in gelooft.
En dát is volgens míj ‘waarheid’. 😉